ಯಾವುದು ಸ್ವಯಂ ಗಂಧ ಬೀರುತ್ತದೆಯೋ ಅದು ತನ್ನ ಇರುವಿನವರೆಗೆ ಘಮಲನ್ನು ಹಂಚುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಬುದ್ಧ ಹಾಗೆ ಸ್ವಯಂ ಬೋಧೆ ಪಡೆದವನಾಗಿದ್ದ. ಅದನ್ನು ಪಡೆದವರು ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗೆ ದಾಟಿಸುವ ವಾಹಕಗಳಂತೆ ಆದರು. ಆಯಾ ವಾಹಕವು ತನ್ನ ಗ್ರಹಿಕೆಯಂತೆ ಬೋಧೆಯನ್ನು ದಾಟಿಸಿತು. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಬುದ್ಧನ ತಿಳಿವಿಗೆ ಇಂದು ಹತ್ತಾರು ವ್ಯಾಖ್ಯೆಗಳು. ~ ಚೇತನಾ ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ

Continue reading “ಬೌದ್ಧೀಯತೆ : ಸದಾ ಕಾಲದ ತುರ್ತು”

ಶಿಕ್ಷಣ ಪಡೆದ ವ್ಯಕ್ತಿ ಹೆಚ್ಚು ಜ್ಞಾನಿಯೂ ವಿನೀತನೂ ಧೀರನೂ ಆಗಬೇಕು. ಆದರೆ ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗುತ್ತಿಲ್ಲ. ಹೆಚ್ಚು ಶಿಕ್ಷಣದಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಅಹಂಕಾರ ಎನ್ನುವುದಾದರೆ ಅಂತಹ ಶಿಕ್ಷಣವಾದರೂ ಏಕೆ ಹೇಳಿ!? ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರ ಮಾತೊಂದಿದೆ. “ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರಿಗೆ ಬೆಳಕು ಕೊಡಿ, ಅಕ್ಷರಸ್ಥರಿಗೆ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೆಚ್ಚಿನ ಬೆಳಕು ಕೊಡಿ” ಎಂದು ~ ಆನಂದಪೂರ್ಣ ‘ಶಿಕ್ಷಣವೆಂಬುದು ಮಾನವನೊಳಗೆ ಅದಾಗಲೇ ಹುದುಗಿದ್ದ ಪರಿಪೂರ್ಣತೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಗೊಳಿಸುವ ಪ್ರಯತ್ನ’ ಹಾಗೆಂದವರು ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರು. ಹೊರಗಿನಿಂದ ತಲೆಯೊಳಗೆ ಒತ್ತಾಯವಾಗಿ ತುರುಕಿದ್ದು ಶಿಕ್ಷಣವಾಗಲಾರದು. ಕಂಠಸ್ಥ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಮರು ಒಪ್ಪಿಸಿದ ಪಾಠ ಶಿಕ್ಷಣವಾಗಲಾರದು. ಒಳಗೆ ಹುದುಗಿರುವ ಬೂದಿ ಮುಚ್ಚಿದ ಕೆಂಡವನ್ನು ಗುರುತಿಸುವುದು ಮಾತ್ರವೇ ಶಿಕ್ಷಣ. ಇಲ್ಲಿ ತನ್ನನ್ನು … Continue reading ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರ ದೃಷ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಶಿಕ್ಷಣ

ಶ್ರದ್ಧೆ ಒಂದು ಆಚರಣೆಯಲ್ಲ. ಅದು ಸುಪ್ತವಾಗಿ ನಮ್ಮೊಳಗೆ ಘಟಿಸುವಂಥ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ. ನಂಬಿಕೆಯನ್ನಾದರೂ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಬಹುದು, ಶ್ರದ್ಧೆಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ. ಅದು ಹೂವಿನ ಒಳಗಿನ ಘಮಲಿನಂತೆ. ಅದು ಶ್ರದ್ಧಾವಂತರ ನಡೆನುಡಿಯ ಮೂಲಕ ವ್ಯಕ್ತವಾಗುತ್ತದೆಯೇ ಹೊರತು, `ನನಗೆ ಶ್ರದ್ಧೆ ಇದೆ’ ಎಂದು ಹೇಳಿಕೊಂಡು ತಿರುಗಲು ಬರುವುದಿಲ್ಲ  ~ ಆನಂದಪೂರ್ಣ “ಶ್ರದ್ಧೆ…. ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಬದುಕಿನಲ್ಲಿ ಶ್ರದ್ಧೆ ಇರಲಿ. ಶ್ರದ್ಧೆ ಇಲ್ಲದೆ ಮಾಡುವ ಯಾವ ಕೆಲಸವೂ ಫಲಿಸುವುದಿಲ್ಲ.” ಇದು ಸ್ವಾಮಿ ವಿವೇಕಾನಂದರು ಮತ್ತೆ ಮತ್ತೆ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದ ಮಾತು. `ನಿಮ್ಮಲ್ಲಿ ನೀವು ಶ್ರದ್ಧೆಯನ್ನು ಬೆಳೆಸಿಕೊಳ್ಳಿ. ನಿಮ್ಮ ಪ್ರತಿ ನಡೆಯೂ ಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಕೂಡಿರಲಿ. ನೀವು ಅನುಸರಿಸುತ್ತಿರುವ ಮಾರ್ಗದ ಮೇಲೆ ಶ್ರದ್ಧೆ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಿ’ … Continue reading ಶ್ರದ್ಧೆಯ ಕಣ್ಣು ಕುರುಡಾಗದಿರಲಿ