ಸಾವಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಶಿಕ್ಷಕ ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲ. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಾತು ಬರುತ್ತದೆ. “ದಿನದಿನವೂ ಜನ ಸಾಯುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೂ ತಮಗೆ ಸಾವೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನುವಂತೆ ಆಡುವವರನ್ನು ನೋಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನಿದೆ?” ಎಂದು. ಸಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ವಿನಮ್ರರನ್ನಾಗಿಸಬೇಕು. ನಾವು ಬದುಕನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ವರ್ತನೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತ. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಸಾವಿನಿಂದ ಕಲಿಯಬಹುದಾದ 7 ಸರಳ ಪಾಠಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ: ಪ್ರೇಮದ ಶಕ್ತಿ ಸಾವು ಎಲ್ಲದರ ಅಂತ್ಯ. ನಾವು ಬದುಕಿಡೀ ಮತ್ತೊಬ್ಬರೊಡನೆ ಜಿದ್ದಿಗೆ ಬಿದ್ದವರಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತೇವೆ. ಸ್ಪರ್ಧೆಗಿಳಿಯುತ್ತೇವೆ. ಇದು […]
ಹುಳುಗಳು ಕೂಡಾ ತಮ್ಮ ರೆಕ್ಕೆ ಸುಟ್ಟರೂ ದೀಪವನ್ನರಸಿ ಬರುತ್ತವೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ, ನಾವು ಮನುಷ್ಯರೇಕೆ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯಬೇಕು? ಅಸತೋಮಾ ಸದ್ ಗಮಯ ತಮಸೋಮಾ ಜ್ಯೋತಿರ್ಗಮಯ ಮೃತ್ಯೋರ್ಮಾ ಅಮೃತಂಗಮಯ ಅನ್ನುತ್ತದೆ ಬೃಹದಾರಣ್ಯಕ ಉಪನಿಷತ್ತು. ಅಸತ್ಯದಿಂದ ಸತ್ಯದೆಡೆಗೆ, ಕತ್ತಲಿನಿಂದ ಬೆಳಕಿನೆಡೆಗೆ, ಮೃತ್ಯುವಿನಿಂದ ಅಮೃತತ್ವದೆಡೆಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನಡೆಸು ಎನ್ನುವ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಇದು. ನಮ್ಮ ದೈನಂದಿನ ಬದುಕಿಗೂ ಈ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿಯಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ನಡಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಂದ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಇದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಹೆಸರು, ಹುದ್ದೆ, ಸಂಪತ್ತು ಮೊದಲಾದವುಗಳಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ […]
ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಮಾಡುವುದು ಇದನ್ನೇ. ಸಾವೆಂಬ ಶಾಶ್ವತ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅದು ನಮ್ಮ ಮುಖದ ಮುಂದೆ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸುವುದೇ ನಮ್ಮ ಆಪ್ತೇಷ್ಟರ ಮತ್ತು ಇತರರ ಸಾವನ್ನು ಎದುರುಗೊಳ್ಳುವ, ಅದಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಸಮರ್ಥ ಮಾರ್ಗವೆಂದು ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ ~ ಸಾ.ಹಿರಣ್ಮಯಿ ಮಾಗಿದ ಹಣ್ಣು ತೊಟ್ಟು ಕಳಚಿ ಬೀಳುವುದಕ್ಕೂ, ಅದನ್ನು ಕಿತ್ತು ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೂ, ಕಲ್ಲು ಬೀಸಿ ಅದರ ಮೈತುಂಬ ಗಾಯ ಮಾಡಿ ನುಜ್ಜುಗುಜ್ಜಾಗಿಸುವುದಕ್ಕೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ಈ ಯಾವುದೇ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣು ಕಳಚಿಬಿದ್ದರೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಮರವೇ. […]
ಒಮ್ಮೆ ಉನ್’ಲುಕುಲು ದೇವರು ದೇವಲೋಕದಿಂದ ಎದ್ದು ಬಂದು, ಮನುಷ್ಯರನ್ನೂ, ಪ್ರಾಣಿಗಳನ್ನೂ, ಹಾವು, ಮೀನು, ಪಕ್ಷಿ ಇತ್ಯಾದಿಗಳನ್ನೂ ಸೃಷ್ಟಿ ಮಾಡಿದ. ಆಮೇಲೆ ಗೋಸುಂಬೆಯನ್ನು ಕರೆದು, “ಹೋಗು! ಮನುಷ್ಯರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ನಿಮಗೆ ಸಾವಿಲ್ಲ ಎಂದು ತಿಳಿಸು” ಅಂತ ಆದೇಶ ನೀಡಿದ. ಗೋಸುಂಬೆ ಹೊರಟಿತು. ಅದರ ನಡಿಗೆ ನಿಧಾನ. ಹೆಚ್ಚೂಕಡಿಮೆ ತೆವಳಿದಂತೆ ಸಾಗುತ್ತಾ, ದಾರಿಯಲ್ಲಿ ಹಸಿವಾಗಿ ಬಕ್ವೆಬೆಜೇನ್ ಎಂಬ ಗಿಡವನ್ನು ತಿನ್ನುತ್ತಾ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿತು. ಗೋಸುಂಬೆ ಹೋಗಿ ಬಹಳ ಕಾಲವಾದ್ದರಿಂದ, ದೇವರು ಕಪ್ಪೆಯನ್ನು ಕರೆದು, “ಹೋಗು! ಮನುಷ್ಯರ ಬಳಿ ಹೋಗಿ ನಿಮಗೂ […]
ಅದು ದುರಂತ ಸಾವಿರಲಿ, ಸಹಜ ಸಾವು…. ಶೋಕದಲ್ಲಿ ಮಿಡಿಯುವುದು ಮಾನವ ಸಹಜ ಗುಣ. ಅದು ಮಾನವೀಯತೆಯ ಗುಣ. ಅದರ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಚರ್ಚಿಸುವುದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಕೂಡಾ. ಈ ಗುಣವನ್ನು ಒಳಗೊಳಿಸಿಕೊಂಡೇ, ಈ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಲೇ, ನಾವು ಸಾವನ್ನು ಕಲಿಯಬೇಕಿದೆ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಈ ಮಿಡಿತಕ್ಕೆ, ಶೋಕಕ್ಕೆ ಯಾವ ಅರ್ಥವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ~ ಗಾಯತ್ರಿ ಬೆಳಗನ್ನು ಯಾರೂ ಸಾವಿನ ಉಲ್ಲೇಖದೊಡನೆ ಮಾಡಲು ಇಷ್ಟ ಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಬೆಳಗು ಒಂದು ಆರಂಭ; ಮತ್ತು ಸಾವು, ಒಂದು ಅಂತ್ಯ. ಇಲ್ಲಿ ‘ಒಂದು’ ಆರಂಭ, […]
ಅಲ್’ಮಿತ್ರ ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಮಾಡಿದಳು. ಅವನು ಸಾವಿನ ಕುರಿತು ಮಾತನಾಡತೊಡಗಿದ. ಸಾವಿನ ಬಗ್ಗೆ ನಿಮಗೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತದೆ. ಆದರೆ, ಬದುಕಿನ ಹೃದಯದಲ್ಲಿಯೇ ಸಾವನ್ನು ಹುಡುಕದ ಹೊರತು ಅದನ್ನು ಗುರುತಿಸುವಿರಾದರೂ ಹೇಗೆ? ಹಗಲಿಗೆ ಕುರುಡಾದ ರಾತ್ರಿಗಣ್ಣಿನ ಗೂಬೆಗೆ ಬೆಳಕಿನ ರಹಸ್ಯಗಳ ಅನಾವರಣ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಸಾವಿನ ಚೈತನ್ಯವನ್ನು ಸೂಕ್ಷ್ಮವಾಗಿ ಗಮನಿಸಬಯಸುವಿರಾದರೆ ಬದುಕಿನ ದೇಹಕ್ಕೆ ನಿಮ್ಮ ಹೃದಯವನ್ನು ತೆರೆದಿಡಿ. ನದಿ ಮತ್ತು ಸಾಗರ ಹೇಗೆ ಒಂದೋ ಹಾಗೆಯೇ ಸಾವು ಮತ್ತು ಬದುಕು ಕೂಡ. ನಿಮ್ಮ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಮತ್ತು ಬಯಕೆಗಳ ಆಳದಲ್ಲಿಯೇ ಜಾಗ […]
ಮೈ ತಣ್ಣಗಾಯಿತು. ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ಮುಟ್ಟಿ ನೋಡಿಕೊಂಡ. ಹೆಂಡತಿಯ ಮಾತು ನೆನಪಾಯಿತು. “ಹಾಗಾದರೆ ನಾನೀಗ ಸತ್ತುಹೋಗಿದ್ದೇನೆ!” ಅವನು ಯೋಚಿಸಿದ…. ~ ಅಲಾವಿಕಾ ಒಂದೂರಲ್ಲಿ ಒಬ್ಬನಿಗೆ ಸಾವು ಅಂದರೆ ವಿಪರೀತ ಭಯ. ಊರಿನಲ್ಲಿ ಯಾರಾದರೂ ಸತ್ತುಹೋದರು ಎಂದು ಗೊತ್ತಾದರೆ ತಾನು ನಡುಗಿಹೋಗುತ್ತಿದ್ದ. ತಾನು ಯಾವಾಗ, ಎಲ್ಲಿ, ಹೇಗೆ ಸಾಯಬಹುದು ಎಂದು ಚಿಂತೆಗೆ ಬೀಳುತ್ತಿದ್ದ. ಒಂದು ದಿನ ಅವನ ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವನ ಹೆಂಡತಿ ಸತ್ತುಹೋದಳು. ಚಿಕ್ಕವಯಸ್ಸಿನ ಹೆಂಗಸು. ಅವಳ ಸಾವಿನ ಸುದ್ದಿ ಕೇಳಿದ ಮೇಲೆ ಈತನಿಗೆ ವಿಪರೀತ ಭಯವಾಗತೊಡಗಿತು. ಗಂಡ […]
ಮಾಸ್ಟರ್ ಟೆಕಿಸೂಯಿ ಸಾವಿನ ಹಾಸಿಗೆಯಲ್ಲಿದ್ದ. ಅವನ ಪ್ರೀತಿಯ ಶಿಷ್ಯ ಮತ್ತು ಉತ್ತರಾಧಿಕಾರಿ ಗಾಸಾನ್ ಅವನ ಪಕ್ಕ ಕುಳಿತು ಆರೈಕೆ ಮಾಡುತ್ತಿದ್ದ. ಇತ್ತೀಚಿಗೆ ಬೆಂಕಿ ಅನಾಹುತದಲ್ಲಿ ನಾಶವಾಗಿದ್ದ ದೇವಸ್ಥಾನದ ಜೀರ್ಣೋದ್ಧಾರದ ಕೆಲಸದಲ್ಲಿ ಗಾಸಾನ್ ತನ್ನನ್ನು ತಾನು ತೊಡಗಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ. ಟೆಕಿಸೂಯಿ : ದೇವಸ್ಥಾನದ ಕೆಲಸ ಪೂರ್ಣವಾದ ಮೇಲೆ ಏನು ಮಾಡುತ್ತೀಯ? ಗಾಸಾನ್ : ನಿಮಗೆ ಗುಣ ಆದ ಬಳಿಕ ನೀವು ಅಲ್ಲಿ ಒಂದು ಪ್ರವಚನ ಕೊಡಬೇಕು ಮಾಸ್ಟರ್. ಟೆಕಿಸೂಯಿ : ಅಕಸ್ಮಾತ್ ಗುಣ ಆಗದೇ ಹೋದರೆ? ಗಾಸಾನ್ : ಬೇರೆಯವರನ್ನು […]
