ಬೇರೆ ದಾರಿಯಾದರೂ ಏನಿತ್ತು? ಅಷ್ಟು ದೂರ ಜೊತೆ ಸಾಗಿ ಬಂದಿದ್ದ ಗೆಳೆಯರು ಈಗ ಇಲ್ಲ… ಅದೂ ಎಂಥಾ ದುರಂತ ಸಾವು! ಶಿವಬಾನನ ಕಣ್ಣೆದುರೇ ಮುನ್ನುಗ್ಗಿ ಬಂದ ಗೂಡ್ಸ್ ರೈಲು ಅವನು ಬಾಯಿ ತೆರೆಯುವುದರೊಳಗೆ ಆ ಹದಿನಾಲ್ಕು ಜನರ ಮೇಲೆ ಹರಿದುಹೋಗಿತ್ತು. ಅವರ ದೇಹಗಳು ಕತ್ತರಿಸಿ ಹಳಿಯ ಆಚೀಚೆ ಛಿದ್ರವಾಗಿ ಬಿದ್ದವು. ಆ ಹೊಡೆತಕ್ಕೆ ಅವರು ಕೂಗಿದರೋ ಇಲ್ಲವೋ…. ಅದು ಕೆಳದಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮರದ ಕೆಳಗೆ ಉಸಿರುಗಟ್ಟಿಕೊಂಡು ನೋಡುತ್ತಿದ್ದ ಶಿವಬಾನ್… | ಚೇತನಾ ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ

ಇನ್ನು ಮೂವತ್ತೇಮೂವತ್ತು ಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಹೆಜ್ಜೆ ಹಾಕಿದ್ದರೆ ಹೈಸರ್ ತಲುಪಿಬಿಡುತ್ತಿದ್ದ. ಈ ದುರಿತ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಮುಂಬಯಿಯಿಂದ ಉತ್ತರಪ್ರದೇಶಕ್ಕೆ ಪ್ರಯಾಣಿಸಿ ಮನೆ ತಲುಪುವುದು ಅಂದರೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಮಾತೇ? ರಾಮ್ ಕೃಪಾಲ ಮನಸು ಮಾಡಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದ. ತಾನು ಆಗಾಗ ಮಾಡುವಂತೆ ಕಬೀರರ ದೋಹೆ ಗುನುಗುತ್ತಾ ಉಲ್ಲಾಸ ತುಂಬಿಕೊಂಡ. ಆದರೆ…. | ಚೇತನಾ ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿ

ಸಾವಿಗಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಶಿಕ್ಷಕ ಮತ್ತೊಂದಿಲ್ಲ. ಮಹಾಭಾರತದಲ್ಲಿ ಒಂದು ಮಾತು ಬರುತ್ತದೆ. “ದಿನದಿನವೂ ಜನ ಸಾಯುವುದನ್ನು ನೋಡಿದರೂ ತಮಗೆ ಸಾವೇ ಇಲ್ಲ ಅನ್ನುವಂತೆ ಆಡುವವರನ್ನು ನೋಡುವುದಕ್ಕಿಂತ ದೊಡ್ಡ ಆಶ್ಚರ್ಯವೇನಿದೆ?” ಎಂದು. ಸಾವು ನಮ್ಮನ್ನು ವಿನಮ್ರರನ್ನಾಗಿಸಬೇಕು. ನಾವು ಬದುಕನ್ನು ಪ್ರೀತಿಸುವಂತೆ ಮಾಡಬೇಕು. ಆದರೆ ನಮ್ಮ ವರ್ತನೆ ಸಂಪೂರ್ಣ ವ್ಯತಿರಿಕ್ತ. ಈ ನಿಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಾವು ಸಾವಿನಿಂದ ಕಲಿಯಬಹುದಾದ 7 ಸರಳ ಪಾಠಗಳು ಇಲ್ಲಿವೆ: ಪ್ರೇಮದ ಶಕ್ತಿ ಸಾವು ಎಲ್ಲದರ ಅಂತ್ಯ. ನಾವು ಬದುಕಿಡೀ ಮತ್ತೊಬ್ಬರೊಡನೆ ಜಿದ್ದಿಗೆ ಬಿದ್ದವರಂತೆ ವರ್ತಿಸುತ್ತೇವೆ. ಸ್ಪರ್ಧೆಗಿಳಿಯುತ್ತೇವೆ. ಇದು […]

ಹುಳುಗಳು ಕೂಡಾ ತಮ್ಮ ರೆಕ್ಕೆ ಸುಟ್ಟರೂ ದೀಪವನ್ನರಸಿ ಬರುತ್ತವೆ. ಹೀಗಿರುವಾಗ, ನಾವು ಮನುಷ್ಯರೇಕೆ ಕತ್ತಲಲ್ಲಿ ಕೊಳೆಯಬೇಕು?  ಅಸತೋಮಾ ಸದ್ ಗಮಯ  ತಮಸೋಮಾ ಜ್ಯೋತಿರ್ಗಮಯ  ಮೃತ್ಯೋರ್ಮಾ ಅಮೃತಂಗಮಯ ಅನ್ನುತ್ತದೆ ಬೃಹದಾರಣ್ಯಕ ಉಪನಿಷತ್ತು. ಅಸತ್ಯದಿಂದ ಸತ್ಯದೆಡೆಗೆ, ಕತ್ತಲಿನಿಂದ ಬೆಳಕಿನೆಡೆಗೆ, ಮೃತ್ಯುವಿನಿಂದ ಅಮೃತತ್ವದೆಡೆಗೆ ನಮ್ಮನ್ನು ನಡೆಸು ಎನ್ನುವ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಇದು.  ನಮ್ಮ ದೈನಂದಿನ ಬದುಕಿಗೂ ಈ ಪ್ರಾರ್ಥನೆ ಮಾರ್ಗಸೂಚಿಯಾಗಿದೆ. ನಮ್ಮ ನಡಿಗೆ ಎಲ್ಲಿಂದ ಎಲ್ಲಿಗೆ ಇರಬೇಕು ಎನ್ನುವುದನ್ನು ಇದು ಸೂಚಿಸುತ್ತದೆ. ನಾವು ನಮ್ಮ ಹೆಸರು, ಹುದ್ದೆ, ಸಂಪತ್ತು ಮೊದಲಾದವುಗಳಿಂದ ನಮ್ಮನ್ನು ಗುರುತಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ […]

ಮುಖ್ಯವಾಗಿ ಭಗವದ್ಗೀತೆ ಮಾಡುವುದು ಇದನ್ನೇ. ಸಾವೆಂಬ ಶಾಶ್ವತ ಸತ್ಯವನ್ನು ಅದು ನಮ್ಮ ಮುಖದ ಮುಂದೆ ಹಿಡಿಯುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಕರ್ತವ್ಯವನ್ನು ಸಮರ್ಪಕವಾಗಿ ನಿರ್ವಹಿಸುವುದೇ ನಮ್ಮ ಆಪ್ತೇಷ್ಟರ ಮತ್ತು ಇತರರ ಸಾವನ್ನು ಎದುರುಗೊಳ್ಳುವ, ಅದಕ್ಕೆ ನ್ಯಾಯ ಸಲ್ಲಿಸುವ ಸಮರ್ಥ ಮಾರ್ಗವೆಂದು ಮನದಟ್ಟು ಮಾಡುತ್ತದೆ ~ ಸಾ.ಹಿರಣ್ಮಯಿ ಮಾಗಿದ ಹಣ್ಣು ತೊಟ್ಟು ಕಳಚಿ ಬೀಳುವುದಕ್ಕೂ, ಅದನ್ನು ಕಿತ್ತು ತಿನ್ನುವುದಕ್ಕೂ, ಕಲ್ಲು ಬೀಸಿ ಅದರ ಮೈತುಂಬ ಗಾಯ ಮಾಡಿ ನುಜ್ಜುಗುಜ್ಜಾಗಿಸುವುದಕ್ಕೂ ವ್ಯತ್ಯಾಸವಿದೆ. ಈ ಯಾವುದೇ ಬಗೆಯಲ್ಲಿ ಹಣ್ಣು ಕಳಚಿಬಿದ್ದರೂ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವುದು ಮರವೇ. […]

ಅದು ದುರಂತ ಸಾವಿರಲಿ, ಸಹಜ ಸಾವು…. ಶೋಕದಲ್ಲಿ ಮಿಡಿಯುವುದು ಮಾನವ ಸಹಜ ಗುಣ. ಅದು ಮಾನವೀಯತೆಯ ಗುಣ. ಅದರ ಕಾರಣಗಳನ್ನು ಚರ್ಚಿಸುವುದು ಸಾಮಾಜಿಕ ಜವಾಬ್ದಾರಿ ಕೂಡಾ. ಈ ಗುಣವನ್ನು ಒಳಗೊಳಿಸಿಕೊಂಡೇ, ಈ ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ಪಾಲಿಸುತ್ತಲೇ, ನಾವು ಸಾವನ್ನು ಕಲಿಯಬೇಕಿದೆ. ಇಲ್ಲವಾದರೆ ಈ ಮಿಡಿತಕ್ಕೆ, ಶೋಕಕ್ಕೆ ಯಾವ ಅರ್ಥವೂ ಇರುವುದಿಲ್ಲ ~ ಗಾಯತ್ರಿ ಬೆಳಗನ್ನು ಯಾರೂ ಸಾವಿನ ಉಲ್ಲೇಖದೊಡನೆ ಮಾಡಲು ಇಷ್ಟ ಪಡುವುದಿಲ್ಲ. ಏಕೆಂದರೆ ಬೆಳಗು ಒಂದು ಆರಂಭ; ಮತ್ತು ಸಾವು, ಒಂದು ಅಂತ್ಯ. ಇಲ್ಲಿ ‘ಒಂದು’ ಆರಂಭ, […]