“ಸುಖ ದುಃಖಗಳನ್ನು ಸಮನಾಗಿ ಸ್ವೀಕರಿಸಿದರೆ ಬದುಕು ಸುಗಮವಾಗಿ ಸಾಗುತ್ತದೆ. ಅದು ಸಾಧ್ಯವಾಗಬೇಕೆಂದರೆ ನಾವು ನಮ್ಮ ದೇಹದೊಡನೆ ಗುರುತಿಸಿಕೊಂಡು ಅದಕ್ಕೆ ಅಂಟಿಕೊಳ್ಳುವ ಅಹಂಕಾರವೆಂಬ ಕೊಳೆಯನ್ನು ತೊಳೆದುಕೊಳ್ಳಬೇಕು” ಅನ್ನುತ್ತದೆ ಭಾಗವತದ ಈ ಸುಭಾಷಿತ. 

ಜ್ಞಾನಿ ಬಹುತೇಕ ಮೌನಿ. ಅರೆಬರೆ ತಿಳುವಳಿಕೆಯುಳ್ಳವರು ತಮ್ಮ ಕೊರತೆಯನ್ನು ಮುಚ್ಚಿಕೊಳ್ಳಲೋ ಎಂಬಂತೆ ಸದಾ ತಟವಟ ಮಾಡುತ್ತಾ ಇರುತ್ತಾರೆ. ಸತ್ಯವನ್ನು ಕಂಡುಕೊಂಡವರಿಗೆ ಜಗತ್ತಿನ ಮಿಥ್ಯೆಯನ್ನು ನೋಡಿ ಬಾಯಿಕಟ್ಟಿಬಿಡುತ್ತದೆ! ಸತ್ಯವನ್ನು ವರ್ಣಿಸಲಾಗದ ಕಾರಣಕ್ಕೆ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ, ಈ ಕಾರಣದಿಂದಲೂ ಅವರು ಮೌನವಾಗಿದ್ದುಬಿಡುತ್ತಾರೆ!! ತುಂಬಿದ ಕೊಡ ತುಳುಕುವುದಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಅರೆತುಂಬಿದ ಕೊಡದ ನೀರು, ಬಾಕಿ ಇರುವ ಖಾಲಿ ಭಾಗದ ಕೊರತೆ ತುಂಬಲು ಮೇಲೆ ಮೇಲಕ್ಕೆ ಚಿಮ್ಮುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತದೆ. ಆದ್ದರಿಂದಲೇ ಅದರ ಕಲಕಲ ಸದ್ದು ಹೆಚ್ಚುವುದು.  ಯಾರಾದರೂ ಸುಖಾಸುಮ್ಮನೆ ಮಾತಾಡುತ್ತಿದ್ದಾರೆ ಅಂದಾಗ ಈ ಸುಭಾಷಿತ […]

ಭೇತವ್ಯಂ ನ ತಥಾ ಶತ್ರೋಃ ನಾಗ್ನೇರ್ನಾಹೇರ್ನ ಚಾಶನೇಃ | ಇಂದ್ರಿಯೇಭ್ಯೋ ಯಥಾ ಸ್ವೇಭ್ಯಃ ತೈರಜಸ್ರಂ ಹಿ ಹನ್ಯತೇ || ಅಶ್ವಘೋಷ, ಸೌಂದರನಂದ ಕೃತಿ || ಅರ್ಥ: “ವ್ಯಕ್ತಿಯು ಶತ್ರುವಿಗಾಗಲಿ, ಬೆಂಕಿಗಾಗಲಿ, ಹಾವಿಗಾಗಲಿ, ಸಿಡಿಲಿಗಾಗಲಿ ಅಷ್ಟೇನೂ ಹೆದರಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ. ಇವೆಲ್ಲಕ್ಕಿಂತ ಅವನು ಹೆದರಬೇಕಾದದ್ದು ತನ್ನ (ಬಾಹ್ಯ ಹಾಗೂ ಒಳಗಣ) ಇಂದ್ರಿಯಗಳಿಗೆ. ಏಕೆಂದರೆ ಇಂದ್ರಿಯಗಳು ಹಾಗೂ ಅವನ್ನು ತೃಪ್ತಿಪಡಿಸುವ ಅರಿಷಡ್ವರ್ಗಗಳು ಸದಾ ಒಂದಿಲ್ಲೊಂದು ಸಮಸ್ಯೆ ಉಂಟುಮಾಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ. ಪಾಪಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರಚೋದನೆ ನೀಡುತ್ತಲೇ ಇರುತ್ತವೆ” ಮನುಷ್ಯನ ಶತ್ರುಗಳು ಯಾರು ಅನ್ನುವ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ ಹೊರಗೆಲ್ಲೋ ಉತ್ತರ ಹುಡುಕಬೇಕಿಲ್ಲ. […]